W sandałach przez Italię

Jak już wspominałam wcześniej, pisząc o Umbrii moja relacja z Perugią nie zaczęła się dobrze – wybrakowana mapa (okazało się, że miałam dwie, ale oczywiście musiałam spojrzeć, na tę niewłaściwą), ludzie niezbyt chętni do pomocy i przejażdżka z nieznajomym. Kiedy myślałam, że wyczerpałam już dzienny limit niefortunnych zdarzeń, okazało się, że coś takiego nie istnieje – na   koniec dnia udało mi się jeszcze zatrzasnąć w łazience. Na szczęście z odsieczą przyszedł mi dzielny i przemiły Andrea z recepcji i moi hostelowi współlokatorzy – wieloosobowe pokoje koedukacyjne nie są wcale takie złe 😉 . Na koniec nie mogłam spać przez pół nocy, bo w barze obok trwała   w najlepsze impreza z niemieckimi hitami ludowymi. Miałam wybór – albo zamknę okno i się uduszę, albo umrę słuchając jodłowania. Piazza IV Novembre z Fontanną Maggiore Następnego dnia postanowiłam zostać w Perugii i   dać szansę miastu – przecież nie mogło być złe skoro było takie piękne. Musiałyśmy się polubić, jeże

Już wcześniej zdążyłam Wam zdradzić, że moim wielkim marzeniem była podróż do Toskanii, ale jako cel swojej pierwszej wyprawy w pojedynkę wybrałam ostatecznie Umbrię. Cel kolejnego wyjazdu wybieram od razu po powrocie z wakacji, wtedy mam na co czekać i mogę snuć powoli plany, zbierać potrzebne informacje i co najważniejsze – przetrwać ten okropny jesienno-zimowy czas wiedząc, że czeka mnie coś wspaniałego. Tak samo było i tym razem, ledwo wysiadłam z samolotu, zaczęłam rozmyślać, dokąd pojadę za rok. Bez zastanowienia wytypowałam Toskanię - cały czas   spędzała mi sen z powiek i na kolejny długi urlop postanowiłam wybrać się właśnie w tę część Italii. Wprost nie mogłam się doczekać, żeby w końcu zobaczyć to na własne oczy. Skoro tak bardzo zachwyciło mnie Cuore Verde, to jakie wrażenie musi robić Toskania? Tak pięknie wygląda na tych wszystkich zdjęciach i filmach, które znamy z  telewizji. Podobno w krajobrazie tego regionu nie ma ani jednej linii prostej. Trzeba to sprawdzić 😉  

Do tej pory już trzy razy odwiedziłam Rzym, ale podczas wcześniejszych wizyt nie udało mi się wybrać do Ostii. Jednak „chodziło” to za mną od bardzo dawna i tym razem postanowiłam   nadrobić to zaniedbanie – tyle starożytnych ruin czeka na odkrycie! Liczyłam też na to, że skoro Ostia leży nad morzem, być może udałoby mi się wrzucić dwa grzybki w barszcz i oprócz zwiedzania posiedziałabym na plaży, popatrzyła na fale, może nawet zanurzyłabym nogi w morskiej wodzie. Ten plan bardzo mi się podobał 😉 . Ruiny - obok kościołów moje ulubione obiekty do zwiedzania Z Rzymu do Ostii bardzo łatwo dojechać – wystarczy jeden 100 – minutowy bilet na komunikację miejską za 1,50 euro. Na stacji metra Roma Termini wsiadamy w pociąg linii B (niebieska) jadący w kierunku Laurentina, którym dojeżdżamy do Piramide.   Tam przesiadamy się w kolejkę jadącą   w kierunku Cristoforo Colombo. Cała podróż zajmuje około 40 minut. Po wyjściu z pociągu, ze stacji Ostia Antica nietrudno trafić w in